-
1 vanur
[va:nʏr̬]I. a vön, vant [van̥tʰ]1) (e-u, við e-ð) привычный, привыкший (к чему-л.)vanur að gera e-ð — привыкший делать что-л., обычно делающий что-л.
2) обычныйII. см. vant -
2 afsaka
v (acc) (-aði)omluvit seHann var vanur að afsaka sig með því að hann hefði svo mikið að gera. (biðjast afsökunar)